Verlangens…. Iedereen heeft ze en veelal zijn dit verlangens die een leven lang blijven sluimeren maar nooit worden gerealiseerd. Deze blog is een persoonlijke reflectie over de beperking die bezit heet en die helaas ook mij nog steeds in zijn grip heeft.
Een aantal jaren terug heb ik de stap genomen om een persoonlijk coach in de hand te nemen. Vrijwel iedereen krijgt een moment in zijn leven waarop hij of zij de behoefte voelt om zijn kernwaarden nog eens onder de loep te nemen en vervolgens zijn levensdoelen hierop bij te stellen.
De gesprekken met mijn coach leverde mij waardevolle informatie op aangaande mijn normen en waarden maar ook mijn verlangens. De verlangens die hierbij naar boven kwamen zijn vrijheid, ongedwongenheid, waardering, prikkeling, creativiteit en financiële onafhankelijkheid.
Ik geloof er heilig in dat alles wat je in je leven meemaakt, gebeurt met een reden. Het is dan ook de bedoeling de achterliggende oorzaak te achterhalen en op basis hiervan actie te ondernemen. Actie kan zijn e.e.a. te beschouwen, te begrijpen en te accepteren, anderzijds kan het ook een trigger zijn om het nu anders te gaan doen.
Wanneer ik naar bovenstaande verlangens kijk, dan laat ik mij wel degelijk beperken door de directe of indirecte consequenties van bezit. Tijd om actie te ondernemen en te zorgen dat deze beperking binnenkort tot het verleden behoort?
Onlangs maakte iemand de opmerking ‘Laat bezit geen bezit nemen van jou’ en helaas is dit in de huidige maatschappij voor vrijwel iedereen, zij het veelal onbewust, toch van toepassing. Succes en persoonlijk geluk wordt heden ten dage niet afgemeten naar de tijd die je besteedt aan jezelf, bewustwording, contact met vrienden etc.… Nee, geluk wordt beoordeeld op het huis waarin we wonen, de auto die voor de deur staat en het aantal keren dat we op vakantie gaan.
Zonder in de diepte te gaan; belastingen, schulden bij banken, een te hoge levensstandaard en onze hunkering naar bezit en status zorgen ervoor dat we vaak ons leven lang met handen en voeten gebonden zijn en ons gedwongen voelen in ons huidige keurslijf te blijven zitten. De pensioengerechtigde leeftijd wordt door velen gezien als het moment dat er vervolgens geleefd kan gaan worden… Het is dus werkelijk zo dat voor vrijwel iedereen, in meer of mindere mate de opmerking ‘Laat bezit geen bezit nemen van jou’ toch de harde waarheid is.
Een klein uitstapje, maar vanuit bovenstaande constatering ben ik daarom een voorstander van het z.g. basisinkomen. De gedachte hierachter is dat iedereen een gegarandeerd basisinkomen krijgt waarmee de basisvoorzieningen gedekt kunnen worden. Werk gaat hiermee ook een wezenlijk andere rol invullen voor de mens, aangezien we hiermee in staat worden gesteld om meer te gaan kiezen voor wat we werkelijk leuk vinden om te doen.
De tegenstanders van het basisinkomen zijn bang dat grote groepen mensen hiermee thuis gaan blijven en de groep werkende mensen veel kleiner zal worden. In het kader van zingeving ben ik er van overtuigd dat het aantal werkende mensen niet kleiner zal worden, echter dat er een verschuiving zal plaatsvinden naar werk waarmee een zinvolle bijdrage wordt geleverd alsook meer in lijn met de eigen interesses en overtuigingen.
Aangezien robotisering, artificial intelligence en andere ontwikkelingen de wereld de komende jaren volledig op zijn kop gaan zetten, zou het basisinkomen hier wel eens naadloos op kunnen aansluiten…
Terug naar het begin; de gesprekken met mijn coach en de verlangens die hierbij naar boven kwamen. Ik geef eerlijk toe dat de angst die ontstaat vanuit financiële onzekerheid, de angst voor het onbekende wat er in het toekomstige ligt alsook de stiekeme twijfel of ik ‘het wel zou kunnen’ voor mij de beperkende gedachten zijn. Gedachten dus die grotendeels gestoeld zijn op het bezit wat ik heb en wat elke maand bekostigd moet worden. Wanneer ik niet financieel afhankelijk zou zijn en dus niet elke maand gedwongen zou worden om het nodige geld naar de bank te brengen…hoe zou mijn dagbesteding er dán uitzien?
Het elimineren van genoemde schijnbare beperkingen zou er waarschijnlijk voor zorgen dat ik eens ging pionieren, simpelweg eens dingen zou gaan proberen en uiteindelijk op iets zou uitkomen wat waarschijnlijk niets met mijn huidige dagbesteding te maken heeft.