Een blog die in eerste instantie niet vanuit zuivere inspiratie maar vanuit het denken was geschreven. En dat is direct de spagaat waar we dagelijks in zitten; het integreren van deze inspiratie in een op uiterlijke schijn ingestelde dualistische wereld.
Een worsteling wil ik het niet noemen, wel merk ik dat de stap naar een bewuster leven ook dwingt om keuzes te maken. Je kunt simpelweg niet doorgaan met waar je altijd mee bezig bent geweest. De patronen, normeringen, verwachtingen van jezelf en anderen, op een gegeven moment past het gewoon niet meer. Leven vanuit zuivere inspiratie en een hoger innerlijk Zijn is daarom loslaten. Een loslaten van je “uiterlijke” zelf, wat vervolgens plaats maakt voor iets wat vanuit een diepere verbondenheid vorm krijgt en geeft. Het afstand nemen van een zijn waarbij de uiterlijke prikkels je welbevinden bepalen en dit plaats laten maken voor innerlijke rust en stilte waarbij het uiterlijke gevormd wordt door datgene wat vanuit het innerlijke, het hogere, wordt gestuurd.
Het is me in mijn leven “uiterlijk” altijd voor de wind gegaan en er is me in de uiterlijke schijn niets tekortgekomen. Ik ben als het ware door het leven gerold, waarbij alles als vanzelf op mijn pad kwam. Een nieuwe baan, een nieuwe relatie, een nieuw huis; achteraf bezien precies wat ik nodig had om tot inzicht te komen dat het uiterlijke succes niet leidt tot wérkelijk innerlijk geluk en innerlijke vrede, om me zo de stappen te laten maken die ik heb gemaakt. Op dat moment echter onbewust en in de loop der jaren is het proces steeds bewuster geworden. En daar zit nou precies de angel; zolang het onbewust is, stuurt de persoonlijke beleving, zodra het bewust wordt, dwingt het hogere bewustzijn. Iets waar de psyché grote moeite mee heeft omdat de beleving vanuit het ego steeds verder losgelaten dient te worden omdat het simpelweg niet meer past bij het steeds helderder wordende innerlijke “weten”.
Een innerlijke strijd dus waarbij vanuit de coaching vaak wordt verteld dat we onze psyché en ons ego mee moeten nemen in het proces. Ze moeten laten weten dat ook zij erbij horen en ook in de nieuwe situatie een plekje blijven houden. Dat ze geen plaats moeten maken, maar simpelweg mee mogen groeien en hiermee ook steeds onpersoonlijker en universeler mogen “Zijn”. In de praktijk zie je dat het ego zich met hand en tand verdedigt en alles uit de kast trekt om zijn positie te kunnen behouden.
De spagaat voor mij zit op dit moment in het volledig durven vertrouwen op dat alles loopt zoals het behoort te zijn. Zoals je als lezer waarschijnlijk weet ben ik nu een paar jaar actief met een aantal activiteiten die ook voor mijzelf hebben bijgedragen aan een verdere innerlijke groei, maar ook de integratie hiervan in mijn dagelijkse leven. Het steeds zuiverder afstemmen op het alles omvattende, het Licht, en je hierdoor laten sturen in plaats van door je ego-beleving. Iets wat hierin herkenbaar zal zijn is dat je persoonlijke beleving en de wil dat het goed gaat je regelmatig weer terugtrekt in het denken en we vervolgens ongeïnspireerd gaan lopen duwen om iets in de goede richting te krijgen. Het ego in vol ornaat dus.