De valkuil van de minderwaarde
In onze maatschappij hebben we geleerd om te vechten voor ons bestaansrecht. Onze positie wordt hierbij vooral bepaald door de zichtbare successen die behaald worden, maar zeker ook de manier waarop we hiermee omgaan. Meten we het breeduit dan wordt ons succes gezien en worden we ervoor beloond. Vieren we in stilte, dan heeft onze omgeving vaak niets in de gaten en voor je het weet ben je weer een trede gezakt op de ladder van het bestaansrecht. Bovenstaande situatie is de dagelijkse realiteit in een groot deel van het bedrijfsleven en helaas bij velen ook in de privé situatie. Succes is vrijwel altijd ego-gedreven en wordt bepaald door wat we in de uiterlijke wereld laten zien. Bij het ouder worden en dus wanneer de levenservaring toeneemt, kom je erachter dat deze wijze van vieren van ons succes niet bepalend is voor ons innerlijk geluk. Innerlijk geluk zit in ons zelf en wordt bepaald door de manier waarop we naar onszelf kijken en vooral niet door hoe de buitenwereld naar ons kijkt. Je geluk wordt dus niet bepaald door financieel succes, materiële zaken of een grote groep vrienden om ons heen. Werkelijk geluk wordt bepaald door de innerlijke afstemming te vinden, waardoor we in staat zijn in balans te zijn onafhankelijk van wat er om ons heen gebeurt of de situatie waarin we ons bevinden.
Voor de mens die bewust bezig is met verinnerlijking en het loskomen van zijn ego, is hierin ook een mogelijke valkuil te vinden; de valkuil van de minderwaarde. Immers, wanneer we erachter komen dat de uiterlijke schijn niet bepalend is en we ons ego aan de kant mogen gaan zetten… is het dan nog aan ons om er iets van te vinden?
Ondanks dat we geleerd hebben om te vechten, is ons in de opvoeding ook duidelijk ingeprent dat we vooral ook niet moeten denken dat we perfect zijn. Stiekem ligt bij een groot deel van de mensen de minderwaarde op de loer of vormt hij zelfs een rode draad in ons aardse leven. De overcompensatie van het vechten voor ons bestaansrecht ligt hier in feite op de loer in de vorm van het toegeven aan deze (wederom ego-gedreven) onderwaardering van onszelf. Een onderwaardering waarbij we onszelf juist gaan wegcijferen ten opzichte van de buitenwereld omdat we vinden dat alles mag zijn, alles zo hoort te zijn en te gebeuren en we hierin dus ook geen tegenwicht hoeven te geven. Goddelijk gezien is alles immers toch zoals het bedoeld was en gebeurt alles toch zoals het behoort te zijn?
Bovenstaande klopt inderdaad en Goddelijk gezien behoort alles erbij en is elke weg de juiste. Elke keuze die we echter maken is ook bepalend voor de afstand die we nog moeten afleggen en onze rol is in de tijd gezien dus wel degelijk van belang. De kunst is om op het midden van de weg te blijven en jezelf hierbij niet boven een ander, maar ook zeker niet onder een ander te plaatsen. Soms is het eenvoudigweg de bedoeling dat er iets gezegd wordt om zelf in de balans te kunnen blijven en ook de ander tot het inzicht te kunnen laten komen dat er niet vanuit een innerlijke afstemming wordt gehandeld.
Eigenlijk betekent balans het continue reflecteren naar jezelf. Kijken wat iets met je doet en of de triggers vanuit een innerlijke afstemming binnenvallen of dat het ego wordt geraakt vanuit een vergelijkend warenonderzoek met de uiterlijke wereld. In het laatste geval is de uitkomst vrijwel altijd onzuiver, ego-gedreven en is er sprake van overcompensatie in de vorm van meerwaardig of minderwaardig gedrag. Ook wanneer we in de minderwaarde belanden zullen we merken dat ons ego getriggerd wordt en er een soort van unheimisch gevoel ontstaat waarbij we uit onze innerlijke afstemming geduwd worden. Op dat moment is het zaak dat we gaan herkennen waar dit vandaan komt, het vervolgens oplossen en dus zeggen wat er gezegd mag worden.
Wanneer we bovenstaande niet doen en in de minderwaarde blijven hangen, bestaat het gevaar dat onze omgeving dit alleen maar gaat versterken. Immers, de verstilling heeft er al toe geleid dat we minder ego-gedreven naar buiten treden en dus alles laten zijn. Wanneer we dit echter niet vanuit ons centrum doen, bestaat de kans dat de ego-gedrevenheid van onze omgeving ons enkel verder omlaag duwt.
Wanneer we het meerwaardig en minderwaardig gedrag gedag kunnen zeggen en leren leven vanuit een innerlijke afstemming, gaan we ervaren dat we juist krachtiger worden. Krachtiger worden dan alles om ons heen omdat we beide kanten op niet meer geraakt worden en er gewoon staan. Volledige acceptatie van onze weg, zonder hierbij onszelf weg te cijferen maar ook zonder onszelf of een ander op een voetstuk te plaatsen. Een volledig neutraal en onafhankelijk Zijn, waarbij de innerlijke afstemming onze bron van geluk is en niet meer onze afspiegeling ten opzichte van onze omgeving.
We mogen er zijn mensen! Dus wees jezelf, leer er te staan en reflecteer, reflecteer en reflecteer! Enkel door continue te reflecteren worden we steeds bewuster van onze eigen rol in het leven. En uiteindelijk komen we tot het besef dat niets ertoe doet behalve hoe we zelf in het leven staan en naar het leven kijken.
Eigenlijk betekent balans het continue reflecteren naar jezelf. Kijken wat iets met je doet en of de triggers vanuit een innerlijke afstemming binnenvallen of dat het ego wordt geraakt vanuit een vergelijkend warenonderzoek met de uiterlijke wereld. In het laatste geval is de uitkomst vrijwel altijd onzuiver, ego-gedreven en is er sprake van overcompensatie in de vorm van meerwaardig of minderwaardig gedrag. Ook wanneer we in de minderwaarde belanden zullen we merken dat ons ego getriggerd wordt en er een soort van unheimisch gevoel ontstaat waarbij we uit onze innerlijke afstemming geduwd worden. Op dat moment is het zaak dat we gaan herkennen waar dit vandaan komt, het vervolgens oplossen en dus zeggen wat er gezegd mag worden.
Wanneer we bovenstaande niet doen en in de minderwaarde blijven hangen, bestaat het gevaar dat onze omgeving dit alleen maar gaat versterken. Immers, de verstilling heeft er al toe geleid dat we minder ego-gedreven naar buiten treden en dus alles laten zijn. Wanneer we dit echter niet vanuit ons centrum doen, bestaat de kans dat de ego-gedrevenheid van onze omgeving ons enkel verder omlaag duwt.
Wanneer we het meerwaardig en minderwaardig gedrag gedag kunnen zeggen en leren leven vanuit een innerlijke afstemming, gaan we ervaren dat we juist krachtiger worden. Krachtiger worden dan alles om ons heen omdat we beide kanten op niet meer geraakt worden en er gewoon staan. Volledige acceptatie van onze weg, zonder hierbij onszelf weg te cijferen maar ook zonder onszelf of een ander op een voetstuk te plaatsen. Een volledig neutraal en onafhankelijk Zijn, waarbij de innerlijke afstemming onze bron van geluk is en niet meer onze afspiegeling ten opzichte van onze omgeving.
We mogen er zijn mensen! Dus wees jezelf, leer er te staan en reflecteer, reflecteer en reflecteer! Enkel door continue te reflecteren worden we steeds bewuster van onze eigen rol in het leven. En uiteindelijk komen we tot het besef dat niets ertoe doet behalve hoe we zelf in het leven staan en naar het leven kijken.
