Eindelijk de stap gezet!!
Eind februari is de beslissing genomen en per 1 april 2025 (nee, geen grap...😄) gaat de stekker uit datgene waarin ik na het opruimen van mijn persoonlijke stukken wel mijn weg had gevonden maar wat me al enige tijd geen energie meer gaf... Afgelopen periode is mij wederom duidelijk geworden wat leven vanuit angst, bewust of onbewust, voor weerslag heeft op je beleving en dus de manier waarop je in het leven staat. Elke angst, hoe klein en onbenullig ook, heeft deze weerslag, verblindt en zorgt ervoor dat je uit balans wordt gebracht.
Al van jongs af aan leek zelfstandig ondernemen mij prachtig. Ik had op dat moment echter nog geen idee wat de richting zou moeten zijn en wachtte dus geduldig af tot er iets op mijn pad zou komen wat de moeite waard was. Zoals het bij velen zal gaan; eenmaal in loondienst zat ik in een bepaalde flow waarin banen op mijn pad kwamen, mijn carrière van buitenaf bedien altijd goed is verlopen en was er dus geen sprake meer van zelfstandig ondernemerschap. En toch… onderhuids zat er nog steeds die onrust, die onderbuik, dat gevoel dat ik van mijn pad was afgeraakt en niet wist hoe dit weer terug te vinden.
En daar zit ook gelijk de eerste valkuil, gevoed vanuit de angst dat je mogelijk wat te kort zou komen, blijf je in dit stramien doorgaan en kom je wanneer je niet alert bent steeds verder weg te staan van dat waar je hart sneller van gaat kloppen. Jarenlang heb ik in de verkoop gezeten. Een baan waarbij ik dagelijks in contact stond met mensen en vanuit een budget en margedoelstellingen producten aan de man bracht. Later is dit meer veranderd naar een consultatieve rol waarbij ik samen met mijn klanten naar een oplossing toe werk. En toch… ook hier onderhuids nog steeds die onrust, die onderbuik, dat gevoel dat ik niet op het juiste pad zit maar ook niet weet hoe dit weer terug te vinden.
Esoterie heeft altijd een rol gespeeld in mijn leven. Op jonge leeftijd heb ik dingen meegemaakt die vanuit een aards zijn niet te zijn verklaren en me toen al duidelijk maakten dat er meer is tussen hemel en aarde. Jarenlang heb ik dit voor mezelf echter ook geblokt. Geblokt omdat mijn omgeving het als onzin wegwuifde en omdat mijn hobby’s en bezigheden op dat moment inmiddels een andere richting waren ingeslagen. Een mooie uitvlucht in feite om niet geconfronteerd te worden met mijzelf en bezig te moeten zijn met datgene waarvan ik wist dat het er zat, maar van mijzelf niet meer naar buiten mocht komen.
Echter, als het de bedoeling is dan komen dingen toch weer op je pad. En hoe meer je de dingen negeert, des te duidelijker ze vaak ook gepresenteerd worden. Een paar keer in mijn leven heb ik daarom en daardoor ook bewuste keuzes gemaakt waarbij ik dacht ook deze kant van mij, deze kant van het leven, te omarmen en te integreren. Niets bleek minder waar… het ego is inventief en bleek me ook toen weer met zoethoudertjes in zijn grip te houden. Met diep van binnen nog steeds dat gevoel, maar ook de angst om te veranderen en los te laten wat die financiële en sociale zekerheid geeft.
Ongeveer een decennia terug kwam de Kosmosofie op mijn pad. Een moment in mijn leven waarbij ik net een aantal belangrijke keuzes had gemaakt en waarbij daardoor mooi werd getoond dat wanneer je ervoor open staat, de dingen die je nodig hebt ook op je pad komen. Je moet ze alleen maar willen zien en omarmen. Inmiddels is Kosmosofie een staat van zijn geworden, waarbij het leven in het teken staat van persoonlijke groei en bewustwording, de schuld van de trigger niet buiten jezelf neerleggen, maar juist bij jezelf gaan zoeken.
En toch… ook afgelopen periode ontdekte ik een mega escape die me in mijn greep houdt en waardoor ik, nog steeds, op datzelfde pad zit en niet geheel tot die kern weet door te dringen.
Werk was afgelopen periode mijn hoofdthema. Een partner die over een aantal maanden met vroegpensioen gaat, diverse collega’s die ervoor kiezen om een time-out te nemen of bij een andere werkgever te gaan werken, vrienden en kennissen die de keuze gemaakt hebben om voor zichzelf te kiezen en afscheid te nemen van de schijnzekerheid van een vaste baan en voor zichzelf zijn begonnen. Allemaal triggers die me aan het denken hebben gezet en die me dus de laatste maanden continue bezig hielden… in de grip hielden.
De ogenschijnlijke fout zat wederom in de manier van denken. Het ego, de psyché die feilloos op de juiste knoppen wist te drukken om me in de angst te houden van het stel dat.
Stel dat ik de keuze zou maken en het lukt niet… stel dat ik de keuze zou maken en er gebeurt iets… stel dat….
Eén van de redenen voor mij om géén keuzes te maken was het feit dat ik een aantal jaren terug door een overname van een kleine organisatie in een grote organisatie ben beland. En daar waar ik altijd de overtuiging had dat ik niet in een grote organisatie paste, werd ik ook nu weer prachtig getriggerd om die dingen die me hierin persoonlijk in de weg zaten te gaan doorzien en begrijpen. De controle loslaten, vertrouwen op andere mensen, dingen durven te delegeren, de acceptatie dat andere mensen het soms ook op een andere wijze aanvliegen... allemaal werkpunten waar ik de laatste jaren korte metten mee heb kunnen maken. De conclusie; eigenlijk maakt het niet uit of de organisatie nu groot of klein is en met welke mensen je werkt. Door zelf de dingen te gaan begrijpen, er zelf anders in te gaan staan, ben je in staat om in elke organisatie goed te functioneren.
Maar ook nu werd ik door de psyché fantastisch voor de gek gehouden. Want ach, waar ik me een paar jaar volop had laten triggeren, had ik inmiddels mijn weg gevonden. En dus hing er minder of geen zwaarte meer aan de zaken waar ik in eerste instantie problemen mee had. Prima dus om lekker te blijven zitten waar je zit en wederom te kiezen voor die schijnzekerheid.
…Tot ik die mega escape in de gaten kreeg. Want wees eerlijk… het gevoel dat het fijn zou zijn om als zelfstandig ondernemer aan de slag te gaan was er nog steeds. Maar dan komt de angst naar boven van het “maar als…”. En eigenlijk, waarom zou ik de stap maken als ik inmiddels zover ben dat ik ook binnen een grote organisatie mijn draai kan vinden? Lekker makkelijk toch?
De oplossing zat hem in het doorzien van de angst. De minderwaarde die nog steeds een stukje aanwezig was, het gevoel van tekortkoming doordat anderen dingen doen waar je geen grip op hebt en je hiermee misschien wel in de wielen rijden. Aan de andere zijde; werkelijk afgestemd en met wérkelijk vertrouwen... wat kan er dan nog misgaan? Want is niet alles wat we meemaken precies de bedoeling? En is het niet zo dat je, wanneer je de dingen zoveel mogelijk wérkelijk vanuit je hart doet zonder hierbij triggers als drijfveer te nemen er eigenlijk niets “fout” kan gaan? Je angsten overboord gooien, meestromen en je persoonlijke visie zoveel mogelijk in lijn brengen met datgene wat ons toch al stuurt.
Dus... waar ik de blog mee begon; per 1 april 2025 gaat de stekker uit datgene waarin ik na het opruimen van mijn persoonlijke stukken wel mijn weg had gevonden maar wat me al enige tijd geen energie meer gaf.
Het begin van een nieuw hoofdstuk waarbij er meer ruimte mag ontstaan voor rust, inzicht en inspiratie. Benieuwd dus naar wat de toekomst ons gaat brengen en wat er allemaal mag ontstaan!
De ogenschijnlijke fout zat wederom in de manier van denken. Het ego, de psyché die feilloos op de juiste knoppen wist te drukken om me in de angst te houden van het stel dat.
Stel dat ik de keuze zou maken en het lukt niet… stel dat ik de keuze zou maken en er gebeurt iets… stel dat….
Eén van de redenen voor mij om géén keuzes te maken was het feit dat ik een aantal jaren terug door een overname van een kleine organisatie in een grote organisatie ben beland. En daar waar ik altijd de overtuiging had dat ik niet in een grote organisatie paste, werd ik ook nu weer prachtig getriggerd om die dingen die me hierin persoonlijk in de weg zaten te gaan doorzien en begrijpen. De controle loslaten, vertrouwen op andere mensen, dingen durven te delegeren, de acceptatie dat andere mensen het soms ook op een andere wijze aanvliegen... allemaal werkpunten waar ik de laatste jaren korte metten mee heb kunnen maken. De conclusie; eigenlijk maakt het niet uit of de organisatie nu groot of klein is en met welke mensen je werkt. Door zelf de dingen te gaan begrijpen, er zelf anders in te gaan staan, ben je in staat om in elke organisatie goed te functioneren.
Maar ook nu werd ik door de psyché fantastisch voor de gek gehouden. Want ach, waar ik me een paar jaar volop had laten triggeren, had ik inmiddels mijn weg gevonden. En dus hing er minder of geen zwaarte meer aan de zaken waar ik in eerste instantie problemen mee had. Prima dus om lekker te blijven zitten waar je zit en wederom te kiezen voor die schijnzekerheid.
…Tot ik die mega escape in de gaten kreeg. Want wees eerlijk… het gevoel dat het fijn zou zijn om als zelfstandig ondernemer aan de slag te gaan was er nog steeds. Maar dan komt de angst naar boven van het “maar als…”. En eigenlijk, waarom zou ik de stap maken als ik inmiddels zover ben dat ik ook binnen een grote organisatie mijn draai kan vinden? Lekker makkelijk toch?
De oplossing zat hem in het doorzien van de angst. De minderwaarde die nog steeds een stukje aanwezig was, het gevoel van tekortkoming doordat anderen dingen doen waar je geen grip op hebt en je hiermee misschien wel in de wielen rijden. Aan de andere zijde; werkelijk afgestemd en met wérkelijk vertrouwen... wat kan er dan nog misgaan? Want is niet alles wat we meemaken precies de bedoeling? En is het niet zo dat je, wanneer je de dingen zoveel mogelijk wérkelijk vanuit je hart doet zonder hierbij triggers als drijfveer te nemen er eigenlijk niets “fout” kan gaan? Je angsten overboord gooien, meestromen en je persoonlijke visie zoveel mogelijk in lijn brengen met datgene wat ons toch al stuurt.
Dus... waar ik de blog mee begon; per 1 april 2025 gaat de stekker uit datgene waarin ik na het opruimen van mijn persoonlijke stukken wel mijn weg had gevonden maar wat me al enige tijd geen energie meer gaf.
Het begin van een nieuw hoofdstuk waarbij er meer ruimte mag ontstaan voor rust, inzicht en inspiratie. Benieuwd dus naar wat de toekomst ons gaat brengen en wat er allemaal mag ontstaan!
