Het afscheid
Eens komt het moment waarop we afscheid zullen moeten gaan nemen. Afscheid van ons aardse leven, ons aardse zijn. Met welk gevoel zou jij deze aarde willen verlaten? Voor veel mensen een moeilijk en vaak zelfs onbespreekbaar onderwerp; het moment van gaan. Toch moeten we er vroeg of laat allemaal aan geloven. Net als het geboren worden weten we één ding zeker, er komt een moment waarop we afscheid gaan nemen van ons aardse lichaam en de overstap maken naar het onstoffelijke, het Universele. Een onderwerp wat, zeker wanneer het dichterbij komt vaak emotioneel beladen is. We weten dat het komt, maar vaak bestaat het gevoel dat we óf niet alles uit het leven hebben gehaald, óf nog niet klaar zijn met datgene we hadden willen bereiken, óf…. nou ja, vul het zelf maar in.
Wat er ook vaak achter zit, is een vervelend gevoel van het nog niet volledig in het reine zijn met jezelf. Opgebouwd karma, allerlei dingen die we hebben gedaan of juist hebben meegemaakt die we ons leven lang al in die rugzak meesjouwen. Dingen waar we eigenlijk schoon schip mee hadden willen maken, die we door het bespreekbaar te maken achter ons hadden willen laten, maar waar we tot nu toe nooit de stap hebben gezet. En daarmee mogelijk ook het besef dat je te veel hebt geleefd vanuit angst, vanuit de gedachte van beperkingen, vanuit het niet uitspreken van bepaalde verlangens, gevoelens, gedachten…
Eigenlijk zou ik je daarom willen oproepen om vandaag nog afscheid te gaan nemen. Nee, niet van deze aarde en niet van jezelf als mens. Maar begin vandaag nog met het afscheid nemen van je masker en leef alsof het je laatste jaar zou zijn. Niet de laatste dag, de laatste week of de laatste maand. Juist voldoende tijd om nog datgene te doen wat je nog zou moeten doen om die rugzak weer leeg te krijgen. Juist voldoende tijd om de dingen bespreekbaar te maken die nog besproken moeten worden. En juist voldoende tijd om te leren leven vanuit liefde, onbegrensdheid en het gewoon open en eerlijk uit durven spreken van hetgeen er in je om gaat.
Veel mensen nemen deze kans niet en komen er pas op het laatste moment achter wat ze eigenlijk gemist hebben en vooral wat ze NIET gedaan hebben. Neem daarom NU een momentje voor jezelf, verplaats je in dat bewuste, maar voor jou nog fictieve moment van afscheid en durf in de spiegel te kijken.
Het afscheid nemen van je masker is eigenlijk hetzelfde als wat ik op andere plaatsen benoem als spirituele genezing. Het eerlijk durven zijn naar jezelf, het leren accepteren en loslaten, het vanuit je hart leren leven en het leren liefhebben van alles wat is. Op het moment dat je de stap werkelijk hebt genomen ga je merken dat je toegang krijgt tot “hulpbronnen” waar je voorheen geen of weinig notie van had. Maar die er altijd voor je zullen zijn.
Enerzijds zal je aan de slag moeten met de dingen die je hebt meegemaakt. Dingen waarvan we nu misschien vinden dat we er door beschadigd zijn, waar we mogelijk boosheid of frustratie bij ervaren, of waarbij we misschien juist vanuit een slachtofferrol reageren en handelen. Dingen die gebeurd zijn en we niet meer kunnen veranderen. Het enige wat we kunnen doen is er anders naar gaan kijken en er iets van leren.
Iets komt nooit zomaar op ons pad. En meestal wordt pas heel veel later duidelijk wat we ervan geleerd hebben, waarvoor het was bedoeld, wat het ons heeft gebracht; hoe moeilijk het moment zelf misschien ook was. Het enige wat we kunnen doen is ons zijn volledig accepteren, op zoek gaan bij onszelf en alert zijn. Alert op de aanwijzingen die ons het inzicht kunnen geven in de “waarom” vraag.
Anderzijds zullen we ook naar onze patronen, gewoontes en blinde vlekken moeten gaan kijken. Vrijwel iedereen heeft met wat hij of zij heeft meegemaakt wel ergens een verdedigingsmechanisme opgebouwd om maar niet bij die gekwetste kern te hoeven komen. Ook hier rest ons maar één ding; naar binnen gaan, zien, accepteren en vervolgens je patronen en/of gewoontes veranderen om met jezelf in het reine te kunnen komen. Een levenswijze waarbij je je continue bewust bent van jouw rol in het grotere geheel om uiteindelijk thuis te komen bij je zuivere en werkelijke zelf.
En dan nu nogmaals de vraag: Met welk gevoel zou jij deze aarde willen verlaten?
Voor mijzelf geldt dat ik aan het bovenstaande werk met het doel om eigenlijk al thuis te zijn voordat ik werkelijk thuis mag komen. Het leven vanuit je hart, waarbij het volledig leren doorzien leidt tot een rust waarbij je niet hoeft op te zien tegen het onvermijdelijke, maar het gewoon met beide armen kunt omarmen. Niet dat ik met alles en iedereen vrienden zal zijn, maar wel dat ik mezelf en mijn gedrag volledig heb leren doorzien, dat ik begrijp waarom iets plaatsvindt of heeft plaatsgevonden, dat ik begrijp wat mijn rol is en vaste belemmerende patronen heb doorbroken. Om hierdoor vervolgens alles en iedereen, inclusief mijzelf, volledig en liefdevol te kunnen accepteren en te laten zijn.
En dit betekent hard werken. Hard werken aan jezelf, aan MIJZELF. Eerlijk zijn naar mezelf, nee leren durven zeggen en er bij ja volledig voor durven gaan. Van een wil vanuit het ego naar een wil ten goede, vanuit het jezelf beschermen en een liefde voor jezelf naar een Universele liefde die alles omvattend is en geen onderscheid meer maakt. Steeds een laagje dieper, steeds zuiverder, steeds meer naar het centrum, steeds meer naar het werkelijke Zijn.
Ik zou ook jou dus willen vragen in die spiegel te kijken en echt eerlijk te zijn bij datgene wat je ziet. Kan je, jezelf in de spiegel recht in de ogen kijkend, hardop tegen jezelf zeggen “Ik hou van mezelf, accepteer mijzelf volledig en kan alles en iedereen, inclusief mijzelf volledig liefdevol laten zijn”? Bijna zeker dat wanneer je wérkelijk eerlijk bent, er nog werk aan de winkel is. En dat is logisch! We zijn immers mensen in een dualistische wereld, hier gekomen om ervan te leren en uiteindelijk weer thuis te kunnen komen in het werkelijke zijn.
Dus wacht niet langer maar begin vandaag nog met het afscheid nemen van je masker, leer je werkelijke zelf opnieuw kennen en geniet van de weg! In de hoop dat het werkelijke afscheid nog lang mag duren...
Anderzijds zullen we ook naar onze patronen, gewoontes en blinde vlekken moeten gaan kijken. Vrijwel iedereen heeft met wat hij of zij heeft meegemaakt wel ergens een verdedigingsmechanisme opgebouwd om maar niet bij die gekwetste kern te hoeven komen. Ook hier rest ons maar één ding; naar binnen gaan, zien, accepteren en vervolgens je patronen en/of gewoontes veranderen om met jezelf in het reine te kunnen komen. Een levenswijze waarbij je je continue bewust bent van jouw rol in het grotere geheel om uiteindelijk thuis te komen bij je zuivere en werkelijke zelf.
En dan nu nogmaals de vraag: Met welk gevoel zou jij deze aarde willen verlaten?
Voor mijzelf geldt dat ik aan het bovenstaande werk met het doel om eigenlijk al thuis te zijn voordat ik werkelijk thuis mag komen. Het leven vanuit je hart, waarbij het volledig leren doorzien leidt tot een rust waarbij je niet hoeft op te zien tegen het onvermijdelijke, maar het gewoon met beide armen kunt omarmen. Niet dat ik met alles en iedereen vrienden zal zijn, maar wel dat ik mezelf en mijn gedrag volledig heb leren doorzien, dat ik begrijp waarom iets plaatsvindt of heeft plaatsgevonden, dat ik begrijp wat mijn rol is en vaste belemmerende patronen heb doorbroken. Om hierdoor vervolgens alles en iedereen, inclusief mijzelf, volledig en liefdevol te kunnen accepteren en te laten zijn.
En dit betekent hard werken. Hard werken aan jezelf, aan MIJZELF. Eerlijk zijn naar mezelf, nee leren durven zeggen en er bij ja volledig voor durven gaan. Van een wil vanuit het ego naar een wil ten goede, vanuit het jezelf beschermen en een liefde voor jezelf naar een Universele liefde die alles omvattend is en geen onderscheid meer maakt. Steeds een laagje dieper, steeds zuiverder, steeds meer naar het centrum, steeds meer naar het werkelijke Zijn.
Ik zou ook jou dus willen vragen in die spiegel te kijken en echt eerlijk te zijn bij datgene wat je ziet. Kan je, jezelf in de spiegel recht in de ogen kijkend, hardop tegen jezelf zeggen “Ik hou van mezelf, accepteer mijzelf volledig en kan alles en iedereen, inclusief mijzelf volledig liefdevol laten zijn”? Bijna zeker dat wanneer je wérkelijk eerlijk bent, er nog werk aan de winkel is. En dat is logisch! We zijn immers mensen in een dualistische wereld, hier gekomen om ervan te leren en uiteindelijk weer thuis te kunnen komen in het werkelijke zijn.
Dus wacht niet langer maar begin vandaag nog met het afscheid nemen van je masker, leer je werkelijke zelf opnieuw kennen en geniet van de weg! In de hoop dat het werkelijke afscheid nog lang mag duren...
