Eén van de radertjes
Regelmatig begin ik een blog en heb ik op dat moment nog geen idee waar het verhaal naar toe zal gaan. Dit is ook zo’n moment waarbij ik het gevoel heb dat er weer wat geschreven mag worden maar ik nog geen idee heb waar we uit gaan komen. En eigenlijk doet het er ook niet toe. Wat er ook geschreven wordt, wat het onderwerp ook mag zijn, het is één van de radertjes in het grote geheel en zal dat raken wat geraakt moet worden. Afgelopen maanden zijn heftige maanden geweest waarbij er behoorlijk is geschud. En nog steeds is er van alles in beweging en in ontwikkeling. Een groeipad waarbij steeds duidelijker wordt dat het er eigenlijk allemaal niet toe doet, maar toch óh zo belangrijk is op het pad van zelfbewustzijn. Het pad van persoonlijke meningen naar een onpersoonlijke afstemming en een Universeel ZIJN.
De angel zit hem in het beetpakken en er iets mee doen. In veel wat we doen, wat we meemaken, wat we ervaren zit een beleving welke per definitie gekleurd is vanuit ons ego. De vraag is op dat moment of we er iets mee doen of niet. Gaan we de wedstrijd aan en proberen we te achterhalen waar de beleving vandaan komt of blijven we de signalen negeren en laten we ons ego elke keer weer een situatie creëren waardoor we niet bij onszelf te rade hoeven maar het gewoon naast ons neer kunnen leggen?
Zoals gezegd, de afgelopen maanden waren heftig. Het inzicht wat het heeft opgeleverd is dat elke hulp, elke mening, elke interventie, hoe zuiver dan ook, altijd gekleurd is vanuit het perspectief van de verteller. Je kunt dus vanuit je eigen onzekerheid op zoek gaan naar een antwoord buiten jezelf en bijvoorbeeld de mening vragen van de mensen in je omgeving; het meest zuivere antwoord is echter enkel ín jezelf te vinden vanuit de verbinding vanuit je hogere zelf met het Universele. De zuivere bron waar vanuit volledige non-dualiteit elk antwoord te vinden is.
Ook daar geldt; zelfs al lijkt het antwoord niet het juiste omdat het je in een situatie brengt die je vooraf niet had voorzien, hoogstwaarschijnlijk begin je achteraf in te zien dat het nodig was om zaken in beweging te zetten en je bewustzijnsontwikkeling een verdere groeispurt te geven. Of daar waar je denkt dat je het antwoord vanuit een zuivere afstemming wordt ingegeven blijkt toch dat het ego er weer een inventieve draai aan heeft gegeven en het antwoord achteraf iets minder zuiver was. Werk aan de winkel dus om te achterhalen waar de inventieve draai vandaan kwam om het de volgende keer eerder te herkennen en gewoon te kunnen laten zijn.
Mijn groeiproces van de laatste periode heeft met name gezeten in het verder leren vertrouwen op de connectie met het Universele alsook het leren herkennen en vooral erkennen van hetgeen ik binnenkrijg. Vroeger beredeneerde ik de dingen vanuit het denken, vanuit het hoofd. Van daaruit is mijn “controle-centrum” afgezakt naar het zogenaamde onderbuikgevoel, echter ook dat is gedreven vanuit emoties en dus vanuit het ego. De kunst is om te leren beschouwen zonder emotie en zonder oordeel en vanuit die diepere connectie die verder gaat dan hoofd, hersenen, ego en onderbuik, de taal meester te worden en zo de boodschappen te herkennen en erkennen. Wanneer je de taal eenmaal beheerst en in staat bent om de invloed van het ego tot een minimum te beperken, pas dan ervaar je een connectie vanuit een liefde-wijsheid die alles omvattend en wérkelijk Universeel is.
Mooi gesproken misschien maar de werkelijkheid is weerbarstig en het ego is bijzonder inventief. Daar waar ik het gevoel had goed bezig te zijn, werd mij een loer gedraaid door het ego door alles “perfect” te willen doen vanuit eigen verwachtingen en de drive om toch zeker niet onder te doen voor de anderen. Oftewel, het ego zat er weer volledig tussen en van een zuivere verbinding en zuivere ingevingen was absoluut geen sprake meer. Een stapje terug dus, alles even aan de kant, herkennen waar het vandaan komt en vervolgens accepteren, verstillen en vanuit een zuivere verbinding met je hogere zelf en het Universele op zoek gaan naar de wérkelijke antwoorden.
In mijn onzekerheid ging ik bovendien op zoek naar het antwoord buiten mezelf. Niet vanuit een zuivere afstemming dus maar juist door op zoek te gaan naar het antwoord in een dualistische omgeving waarin iedereen toch vanuit zijn eigen beleving zijn mening verkondigt. Een prachtige leerschool om er achter te komen dat het juiste antwoord dáár nooit en te nimmer gevonden kan worden en je toch zelf op zoek zult moeten. Je openstellen, vertrouwen en wederom verstillen en vanuit een zuivere verbinding met je hogere zelf en het Universele op zoek gaan.
En daar komen we weer bij de radertjes. Alles wat er gebeurd is, is juist en heeft bij diverse mensen waaronder mijzelf weer dingen in beweging gebracht. Geen gemakkelijke periode, niet geheel zonder ego-strijd zowel in mijzelf alsook met mijn omgeving, maar uitermate leerzaam! Door gezamenlijk het gesprek aan te gaan zijn we er allemaal weer beter uitgekomen en hebben we er allemaal íets van geleerd. Eén van de radertjes in het grotere geheel en datgene wat geraakt moest worden is geraakt.
Vanavond een heerlijke groepsmeditatie gehad waarbij we de connectie onderling alsook de verbinding vanuit de kruin met het Universele weer fijn hebben mogen ervaren. Het gezamenlijk mediteren versterkt het effect en bevestigt wederom dat we met zijn allen onderdeel uitmaken van een groter geheel en in synergie hiermee de werkelijke liefde-wijsheid mogen ervaren. De kers op de taart dus die wederom bevestigt dat we mogen leren vertrouwen op onze verbinding met het Universele omdat hij er is wanneer we hem toelaten en er is op het moment dat we hem nodig hebben.
Voetnoot:
Ik kan me voorstellen dat sommige dingen die hier geschreven staan voor een deel van de lezers misschien wat surrealistisch overkomen. Vanuit onze dualistische wereld waarin we geleerd hebben dat alles vanuit wetenschappelijk onderzoek bewezen moet zijn en we vooral ook overal iets van moeten vinden, is dit niet meer dan logisch. Een eerste stap zou daarom kunnen zijn om te gaan mediteren, te verstillen en je zo tijdelijk af te sluiten voor alle prikkels van de omgeving en de meningen van anderen. Het vinden van de rust en uiteindelijk de bron in onszelf. Je zult erachter komen dat we veel antwoorden, zoniet alle antwoorden eigenlijk allemaal al weten. Het probleem is dat we ons eerst los moeten maken van de dualiteit en de uiterlijke wereld en op ontdekkingsreis moeten gaan in onszelf. Geen makkelijke weg omdat we onszelf, onze normeringen en vooral onze onzekerheden, trauma’s en andere zaken vanuit ons verleden tegen gaan komen die we eerst op moeten ruimen om weer vanuit een zuiver hart de verbinding te leren maken. Nogmaals; geen gemakkelijke weg, maar wanneer je eenmaal op weg bent en begint te begrijpen wat het eindpunt is, wel een mooie weg!
In mijn onzekerheid ging ik bovendien op zoek naar het antwoord buiten mezelf. Niet vanuit een zuivere afstemming dus maar juist door op zoek te gaan naar het antwoord in een dualistische omgeving waarin iedereen toch vanuit zijn eigen beleving zijn mening verkondigt. Een prachtige leerschool om er achter te komen dat het juiste antwoord dáár nooit en te nimmer gevonden kan worden en je toch zelf op zoek zult moeten. Je openstellen, vertrouwen en wederom verstillen en vanuit een zuivere verbinding met je hogere zelf en het Universele op zoek gaan.
En daar komen we weer bij de radertjes. Alles wat er gebeurd is, is juist en heeft bij diverse mensen waaronder mijzelf weer dingen in beweging gebracht. Geen gemakkelijke periode, niet geheel zonder ego-strijd zowel in mijzelf alsook met mijn omgeving, maar uitermate leerzaam! Door gezamenlijk het gesprek aan te gaan zijn we er allemaal weer beter uitgekomen en hebben we er allemaal íets van geleerd. Eén van de radertjes in het grotere geheel en datgene wat geraakt moest worden is geraakt.
Vanavond een heerlijke groepsmeditatie gehad waarbij we de connectie onderling alsook de verbinding vanuit de kruin met het Universele weer fijn hebben mogen ervaren. Het gezamenlijk mediteren versterkt het effect en bevestigt wederom dat we met zijn allen onderdeel uitmaken van een groter geheel en in synergie hiermee de werkelijke liefde-wijsheid mogen ervaren. De kers op de taart dus die wederom bevestigt dat we mogen leren vertrouwen op onze verbinding met het Universele omdat hij er is wanneer we hem toelaten en er is op het moment dat we hem nodig hebben.
Voetnoot:
Ik kan me voorstellen dat sommige dingen die hier geschreven staan voor een deel van de lezers misschien wat surrealistisch overkomen. Vanuit onze dualistische wereld waarin we geleerd hebben dat alles vanuit wetenschappelijk onderzoek bewezen moet zijn en we vooral ook overal iets van moeten vinden, is dit niet meer dan logisch. Een eerste stap zou daarom kunnen zijn om te gaan mediteren, te verstillen en je zo tijdelijk af te sluiten voor alle prikkels van de omgeving en de meningen van anderen. Het vinden van de rust en uiteindelijk de bron in onszelf. Je zult erachter komen dat we veel antwoorden, zoniet alle antwoorden eigenlijk allemaal al weten. Het probleem is dat we ons eerst los moeten maken van de dualiteit en de uiterlijke wereld en op ontdekkingsreis moeten gaan in onszelf. Geen makkelijke weg omdat we onszelf, onze normeringen en vooral onze onzekerheden, trauma’s en andere zaken vanuit ons verleden tegen gaan komen die we eerst op moeten ruimen om weer vanuit een zuiver hart de verbinding te leren maken. Nogmaals; geen gemakkelijke weg, maar wanneer je eenmaal op weg bent en begint te begrijpen wat het eindpunt is, wel een mooie weg!
