Eind februari is de beslissing genomen en over een paar weken gaat de stekker uit datgene waarin ik na het opruimen van mijn persoonlijke stukken wel mijn weg had gevonden maar wat me al enige tijd geen energie meer gaf... Het begin van een nieuw hoofdstuk waarbij er meer ruimte mag ontstaan voor rust, inzicht en inspiratie. 
De laatste maanden zitten we met zijn allen volop in een tijd van transformatie. Een tijd waarin alle stoplichten dus eigenlijk op groen staan voor persoonlijke groei en bewustwording. Potentiële leermomenten die je kunt benaderen vanuit angst, óf die je kunt omarmen. Juist omdát je ervan kunt leren...
Vanuit onze dualistische wereld wordt oprechtheid vaak gezien als het durven uiten van je mening. Niet bang zijn dat anderen het misschien niet met je eens zijn maar ook niet afgeschrikt worden wanneer iemand anders je zijn waarheid vertelt. Wat mij betreft gaat wérkelijke oprechtheid echter nog een grote stap verder.
Onlangs las ik een berichtje van iemand over schrijven en het delen hiervan. Alhoewel vaak deels geïnspireerd, elk verhaal blijft ook een eigen weergave waarin de beleving verweven zit.
Zeker het laatste decennia heeft voor mij in het teken gestaan van persoonlijke transformatie. Een pad waarbij ik me steeds meer probeer te verbinden met én vanuit de Bron.
De laatste maanden hebben in het teken gestaan van mooie inzichten, ontmoetingen en spirituele groei. Een helend proces wat we niet alleen kunnen, maar waarbij het inzicht ons wordt gespiegeld vanuit de ander. En wat hiermee weer een mooi verhaal oplevert om te delen!
Iets wat we ons vaak niet beseffen is dat alles, maar dan ook letterlijk alles, met elkaar is verbonden. Elke beweging, elke actie, elke gedachte, alles heeft invloed op het grotere geheel.
Esoterie en energetische bewustwording, domeinen waarin de man duidelijk in de minderheid is. Maar wordt het niet eens tijd om juist de typische mannenenergie wat meer in verbinding te gaan brengen met genoemde thema's?
Een blog die in eerste instantie niet vanuit zuivere inspiratie maar vanuit het denken is geschreven. En dat is direct de spagaat waar we dagelijks in zitten; het integreren van inspiratie in een op uiterlijke schijn ingestelde wereld.
Eens komt het moment waarop we afscheid zullen moeten gaan nemen. Afscheid van ons aardse leven, ons aardse zijn. Met welk gevoel zou jij deze aarde willen verlaten?
De liefde… waarschijnlijk het meest besproken onderwerp. Veel films, boeken maar dichterbij ook de vrede of onvrede bij jezelf vinden hun oorsprong in de liefde. Maar waarom gaat het eigenlijk zo vaak fout in de liefde en is de liefde wel hetgeen we moeten nastreven?
Al jaren ervaar ik dat er veel meer is dan enkel datgene wat we zien, horen, voelen of ruiken. Iets wat de persoonlijke ervaring of beleving ver overstijgt…
Mogelijk herken je het; van die periodes waarin er van alles gebeurt, alles in beweging is en de ogenschijnlijke stabiliteit van het bekende even lijkt weg te vallen. De oplossing ligt misschien wel dichterbij dan je denkt…
Goed willen doen en de dingen goed willen doen is uiteraard prima. Tot we erachter komen dat we de dingen té goed willen doen. Perfectionisme, bewijsdrang…. wat is het en waar komt het vandaan?
Iedereen maakt dingen mee in zijn leven. Leuke dingen en minder leuke dingen, iets wat we in ons rugzakje stoppen en veelal de rest van ons leven meedragen. En toch hoeft dit niet zo te zijn…
Veel mensen hebben het gevoel iets groots neer te moeten zetten op deze wereld. Maar wat is groots? Al in 1971 is er een liedje uitgebracht wat het grootse misschien wel heel mooi weergeeft…
Ik hoef er niets van te vinden. Sterker nog, hoe meer we vanuit ons hart leren leven, vanuit ons werkelijke centrum, hoe meer we erin slagen alles gewoon te kunnen laten zijn. En toch merk ik dat ik hier juist in de huidige tijd toch de grootste moeite mee heb.
Het paasweekend is begonnen. En waar de afgelopen weken een rollercoaster waren van actie, beweging en indrukken, wordt nu de handrem even aangetrokken en zijn we in de parkeerstand gezet.
Van denken dat je al een heel eind op weg bent, naar het je realiseren dat de persoonlijke wil in veel van wat je doet nog steeds een rol speelt. Oftewel, wederom een noot te kraken…
De schijn ophouden, iets wat ik jarenlang gedaan heb en ook nu nog regelmatig doe. Er is echter een groot verschil tussen toen en nu…
Ken je dat gevoel dat er iets broeit maar je nog geen idee hebt waar het vandaan komt? Een soort onrust die je voelt in elke vezel maar waarbij je de oorzaak nog niet kunt pinpointen maar waarvan je weet dat het iets in beweging zal gaan zetten?
Veel mensen hebben er last van; uitstelgedrag. En ja, ook ik betrap me er wel eens op. Waar komt dat gedrag nou eigenlijk vandaan en wat kunnen we eraan doen?
Het nieuwe jaar is weer begonnen. Een moment waarop velen van ons nog eens terugkijken en voor het nieuwe jaar toch écht besluiten om de dingen beter of in ieder geval anders te gaan doen. Mijn motto is; gooi al deze voornemens overboord!
Wat is er weer veel gebeurd dit jaar! Allerlei lokale en globale bewegingen alsook een Corona virus wat nog steeds onder ons is en waarschijnlijk onder ons zal blijven. Vrijwel iedereen is dit jaar wel getriggerd, in beweging gezet, of heeft zich toch op zijn minst misschien wat ongemakkelijk gevoeld bij bepaalde situaties.
Onlangs las ik een berichtje van iemand over het schrijven en het vervolgens delen hiervan. Alhoewel deels geïnspireerd, blijkt elk verhaal ook een stukje eigen beleving. Wanneer je je goed afstemt, voel je vaak feilloos aan wat er wel of niet "klopt"...
Een mooie eigenschap; betrokkenheid. Vanuit een positieve gedachte willen we graag dat het eenieder goed gaat. Betrokkenheid bij onze omgeving, waarbij we regelmatig eens informeren en indien mogelijk een positieve bijdrage leveren om iets een succes te laten zijn of worden. Toch?!....
In onze maatschappij hebben we geleerd om te vechten voor ons bestaansrecht. Onze positie wordt hierbij vooral bepaald door de zichtbare successen die behaald worden, maar zeker ook de manier waarop we hiermee omgaan.
Laat je angsten los en de wereld ligt voor je open. Een kreet die wel eens wordt gebruikt om aan te geven dat de beperkingen die je ervaart vrijwel altijd bij jezelf liggen.
Ik noem het de buitenwereld en de binnenwereld; alles wat er om ons heen gebeurt en de interactie die er vervolgens is met ons innerlijk. Een kookpot van triggers, emoties en ervaringen waarbij we vaak zelf niet weten wat we voelen en hoe we er vervolgens op reageren.
Op dit moment ben ik boos. Boos op het corona-beleid, boos op mensen die niet respectvol met me omgaan, boos omdat de dingen niet lopen zoals ik vind dat ze moeten lopen, boos op bijna alles. Herken je dat?
Een goede gezondheid is een breed begrip. Hebben we het over fysiek, mentaal, gebaseerd op onze verwachtingen, in vergelijking met anderen om ons heen? Eén ding is zeker, een goede mentale gezondheid bepaald voor het overgrote deel hoe het verder met ons gesteld is en ligt dus eigenlijk aan de basis van alles. Maar hoe bereik je dat?
Normaliter schrijf ik een blog vanuit eigen inzichten en ervaringen met veelal thema’s die in die periode zijn gepasseerd. Dit keer gooi ik het eens over een andere boeg en probeer ik te verwoorden wat Atman Buddhi Concentration voor mij betekent.
Regelmatig begin ik een blog en heb ik op dat moment nog geen idee waar het verhaal naar toe zal gaan. Dit is ook zo’n moment waarbij ik het gevoel heb dat er weer wat geschreven mag worden maar ik nog geen idee heb waar we uit gaan komen.
Het schrijven van blogs is voor mijzelf een manier om tot inzichten te komen. Inmiddels vier jaar en vele inzichten verder een moment om eens terug te kijken en de rode draad te kunnen vinden in de blogs van afgelopen jaren.
Social Media is niet meer uit het dagelijkse leven weg te denken. Met de smartphone bijna continue onder handbereik wordt alles wat we meemaken gedeeld op platforms als Facebook of Instagram. Alhoewel…. Alles?
Inmiddels ben ik ruim dertig jaar actief in de verkoop van producten in de zakelijke markt. Met veel mensen heb ik daarbij aan tafel gezeten, de wijze waarop en de achterliggende motivatie is echter wel volledig veranderd.
Alles is energie, waarbij de wijze waarop het wordt ingezet en de intentie die eraan wordt meegegeven bepalend is voor de functionaliteit of de werking. Omdat alles energie is en vanuit hier ook met elkaar verbonden is, heeft alles ook een invloed op elkaar, op het systeem.
Het is een tijd waarin wordt geschud. Economische ongelijkheid, door de overheid opgelegde beperkingen… er zijn op dit moment tientallen onderwerpen die ons bijna dwingen om een standpunt in te nemen.
Het hele leven bestaat uit pellen. Het pellen van een ui, waarbij we velletje voor velletje steeds dichterbij de kern komen. Iedere keer opnieuw komen we weer een volgend velletje tegen, tot we bij de kern belanden.
Veel mensen in onze westerse wereld hebben er last van. Ondanks alle bezittingen, een mooie carrière, een fijne vriendenkring…. is er toch een gevoel alsof er iets ontbreekt.
Het was alweer twee jaar geleden dat we een zogenaamde Satsang hadden bijgewoond. Afgelopen weekend was dan ook een heerlijk thuiskomen met gelijkgestemden waarbij alles gedeeld en oordeel-loos bekeken mocht worden.
Enkel de interactie met je omgeving zorgt ervoor dat je kunt groeien. Een bekende kreet is delen=vermenigvuldigen. Niets is minder waar en zeker voor mij één van mijn leerdoelen.
Juist in deze tijd, waarin velen hopen weer “vrij” te kunnen zijn, roept bij mij de wens tot verdere verinnerlijking. Want wees eerlijk; zit de vrijheid niet in jezelf?
Dank je wel mooi mens. Ja jij! Dank je wel voor wie je bent, wat je doet én wat je hiermee bijdraagt aan ons zijn. Een dank je wel aan iedereen. Iedereen die vanuit zijn eigen beleving, invulling en creatie een bijdrage levert.
De Fear Of Missing Out, een kreet die de meesten in deze tijd van crypto currency, stijgende beurskoersen, geldontwaarding en mogelijk aankomende crisis zeker wel eens voorbij hebben zien komen. Leuk of niet leuk?
