Perfectionisme is de doodsteek voor alles
Perfectionisme, een prachtige eigenschap toch? Alles zo goed mogelijk willen doen, altijd streven naar verbetering en hiermee het perfecte plaatje creëren wat we voor onszelf voor ogen hebben. Helaas, niets is minder waar…. Een dik jaar terug werd ik met mijn eigen perfectionisme geconfronteerd door een opmerking van Lillian tijdens een Satsang in Le Hohwald. Na een uiteenzetting van mijn zijde over de processen waar ik in zat en de dingen die ik op dat moment meemaakte, was het enige wat Lillian hier op zei ‘Jan, laat je perfectionisme eens los en LEEF’. Uiteraard heeft deze uitspraak mij aan het denken gezet en loopt sindsdien als rode draad door mijn leven.
Mijn streven naar een bewuster leven houdt in dat ik probeer alles zoveel mogelijk te laten zijn en vooral niet te oordelen. Alles hoort erbij en alhoewel de situatie gewoon is, ikzelf bepaal hoe ik ermee omga en dus de situatie ervaar. Verder streef ik ernaar de dingen zelf in beweging te zetten en niet af te gaan zitten wachten tot de dingen vanzelf op mijn pad komen. Actie geeft tenslotte reactie en het is belangrijk dat we continue ons best blijven doen en proberen proactief te zijn in het bewerkstelligen van onze persoonlijke groei.
Confronterend was de bewustwording dat perfectionisme in feite de doodsteek is voor alles wat ik hiervoor schets. Door een ogenschijnlijk goede eigenschap om alles zo goed mogelijk te willen doen, belemmer ik mijzelf en rem ik mijn persoonlijke groei. Wat nog erger is, ik belemmer mijzelf ook nog eens om gelukkig te zijn!
Ik kwam erachter dat perfectionisme veelal een keihard oordeel is. Het oordeel dat niets goed genoeg is en alles altijd beter kan. Je blijft bijna dwangmatig werken aan verbetering en constateert vervolgens dat het eigenlijk nog niet perfect is. Je bent echter op een punt beland dat alles wat je doet geen verbetering meer oplevert, het heeft je vervolgens onnodig veel tijd gekost en diep van binnen blijf je nog steeds ontevreden over het resultaat. Vervolgens tracht je een en ander door het angstvallig te beschermen zo te houden en te voorkomen dat omstandigheden erin resulteren dat er weer een stap teruggezet wordt.
Dit kan gelden voor materiele zaken waarbij je bang bent voor beschadiging, diefstal etc.…., dingen die je doet zoals het opstellen van een document, het inrichten van een kamer maar ook voor relationele zaken zoals het waarom iemand zo reageert, iets doet of juist niet doet.
Perfectionisme zorgt er ook voor dat je niet in staat bent de dingen gewoon te kunnen laten zijn. Het negatief oordelen vanuit je perfectionisme is de beleving die je hebt bij alles, zonder hierbij de wérkelijke beleving te kunnen ervaren. Perfectionisme blokkeert hiermee de diepere gevoelens die je weer verder kunnen brengen in je persoonlijke groei.
Wanneer je last hebt van perfectionisme, bestaat je leven onbewust vaan uit regeltjes waarvan niet afgeweken en mag worden. Een soort dwangmatigheid, een controlemechanisme wat er tevens voor zorgt dat het kind in jezelf op de achtergrond raakt. Het kind blijft wanhopig roepen om losgelaten te worden maar je cocon die perfectionisme heet laat dit absoluut niet toe.
Het verstart, vertraagt of zet processen zelfs volledig stil. Het maakt je als mens een stuk minder plezierig om mee om te gaan, beperkt hiermee je kansen en laat sommige dingen simpelweg aan je neus voorbij gaan.
Ik durf zelfs te stellen dat perfectionisme een prachtige dekmantel kan zijn om maar niet in aanraking te hoeven komen met je diepere gevoelens. De afkeuring die perfectionisme met zich meebrengt legt de aandacht automatisch buiten jezelf en zorgt ervoor dat je nooit op zielsniveau naar jezelf hoeft te kijken. Een overlevingsstrategie om trauma’s vanuit je verleden te kunnen ontkennen en niet onder ogen te hoeven zien.
Ik ben er nog lang niet en heb zeker nog een weg te gaan. Toch merk ik dat het continue reflecteren, het aanvoelen wat de dingen met mij doen, wat de triggers in situaties betekenen en dus mijn trauma’s op te lossen en verder te komen als ziel, ook een groot deel van mijn perfectionisme al aan de kant heeft gezet.
Mocht je van jezelf dingen herkennen in bovenstaand verhaal dan kan ik je enkel adviseren om ook aan de slag te gaan en je perfectionisme aan de kant te zetten. Het wordt hiermee voor jezelf én anderen een stuk eenvoudiger en je leven wordt bovendien een stuk mooier omdat je de dingen weer werkelijk gaat beleven!
Overigens kan bovenstaande ook weer gelezen worden als een oordeel over de eigenschap perfectionisme. Ik ben echter dankbaar voor het feit dat ik het perfectionisme vanuit mijn jeugd met de paplepel ingegoten heb gekregen en dus beide kanten heb mogen ervaren. Een prachtige leerschool dus die me nog elke dag leert om dingen gewoon te laten zijn, mijn perfectionisme verder los te laten en vooral te LEVEN!!
Wanneer je last hebt van perfectionisme, bestaat je leven onbewust vaan uit regeltjes waarvan niet afgeweken en mag worden. Een soort dwangmatigheid, een controlemechanisme wat er tevens voor zorgt dat het kind in jezelf op de achtergrond raakt. Het kind blijft wanhopig roepen om losgelaten te worden maar je cocon die perfectionisme heet laat dit absoluut niet toe.
Het verstart, vertraagt of zet processen zelfs volledig stil. Het maakt je als mens een stuk minder plezierig om mee om te gaan, beperkt hiermee je kansen en laat sommige dingen simpelweg aan je neus voorbij gaan.
Ik durf zelfs te stellen dat perfectionisme een prachtige dekmantel kan zijn om maar niet in aanraking te hoeven komen met je diepere gevoelens. De afkeuring die perfectionisme met zich meebrengt legt de aandacht automatisch buiten jezelf en zorgt ervoor dat je nooit op zielsniveau naar jezelf hoeft te kijken. Een overlevingsstrategie om trauma’s vanuit je verleden te kunnen ontkennen en niet onder ogen te hoeven zien.
Ik ben er nog lang niet en heb zeker nog een weg te gaan. Toch merk ik dat het continue reflecteren, het aanvoelen wat de dingen met mij doen, wat de triggers in situaties betekenen en dus mijn trauma’s op te lossen en verder te komen als ziel, ook een groot deel van mijn perfectionisme al aan de kant heeft gezet.
Mocht je van jezelf dingen herkennen in bovenstaand verhaal dan kan ik je enkel adviseren om ook aan de slag te gaan en je perfectionisme aan de kant te zetten. Het wordt hiermee voor jezelf én anderen een stuk eenvoudiger en je leven wordt bovendien een stuk mooier omdat je de dingen weer werkelijk gaat beleven!
Overigens kan bovenstaande ook weer gelezen worden als een oordeel over de eigenschap perfectionisme. Ik ben echter dankbaar voor het feit dat ik het perfectionisme vanuit mijn jeugd met de paplepel ingegoten heb gekregen en dus beide kanten heb mogen ervaren. Een prachtige leerschool dus die me nog elke dag leert om dingen gewoon te laten zijn, mijn perfectionisme verder los te laten en vooral te LEVEN!!
